Abrotion

Opis ogólny

(MFW lub MFW). Organizacja międzyrządowa, powiązana z ONZ jako "wyspecjalizowany instytut" składającym w Waszyngtonie (gdzie nadal fotel) w dniu 27 grudnia 1945 r., w związku z Bretton Woods konferencji z lipca 1944 r., w celu wspierania współpracy międzynarodowej w zakresie polityki pieniężnej oraz zrównoważony rozwój handlu światowego, zapewnienie stabilności kursów walut i osłabione brakiem równowagi płatności międzynarodowych. Tam przylep 184 krajów. Do zadań Międzynarodowego Funduszu Walutowego pozostają w bezpośrednim związku z jego celów. Międzynarodowy Fundusz Walutowy , na przykład, mogą sprzedawać do Państw Członkowskich, których salda płatności są w tymczasowe zachwianie równowagi, waluty innych państw trzecich za sprzedaż waluty krajowej. Kupujący kraju walutach obcych musi przekazać do ich powrotu w krótkim czasie i w odniesieniu do rozwoju jego dostępność w złocie i walutach. Od 1945 do 1971 r. Międzynarodowy Fundusz Walutowy poprowadził, ponadto na parytet waluty państw trzecich. Po zawieszeniu wymienialności dolara na złoto, Państwa Członkowskie mają rangę wolności wyboru systemu Exchange. Pod koniec lat dziewięćdziesiątych, pomiędzy cele Międzynarodowego Funduszu Walutowego zostało ustalone cele wzmocnienie globalnej architektury finansowej, aby stymulować lepszą zdolność reagowania światowej gospodarki na szoki na rynkach i zwiększyć efektywność organizacji państw i instytucji międzynarodowych. W tej perspektywie, Międzynarodowy Fundusz Walutowy skoncentrował swoją uwagę na poszczególnych państw do przestrzegania międzynarodowych norm zachowania w prowadzeniu działalności gospodarczej, finansowej i handlowej. Międzynarodowa organizacja posiada również przesuwa się w kierunku poprawy ogólnej stabilności systemów finansowych: wspólnie z innymi organizacjami międzynarodowymi, m.in. Bankiem Światowym i organami nadzoru finansowego, popularyzuje rozwój szeregu podstawowych zasad, na których system finansowy powinien być prowadzony. Międzynarodowy Fundusz Walutowy , prevalentemete zainteresowanych do polityki makroekonomicznej i finansowej Państw Członkowskich, przeprowadzane w tym sensie rolę uzupełniającą w stosunku do Banku Światowego, który jest odpowiedzialny za zapewnienie, że wymagane warunki dla długofalowego rozwoju i walki z ubóstwem. Były również wzmożone wysiłki w celu uniknięcia objawów kryzysu poprzez wymianę informacji między Państwami Członkowskimi oraz wierzycieli.

Państwach Trzecich

Każde Państwo Członkowskie wpłaca do Międzynarodowego Funduszu Walutowego a akcję, ogólnie dla 25% w SDR (Special Drawing Rights) lub w walutach obcych, reszta w walucie krajowej; płatności więcej są własnością Stanów Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii. Rosnące zapotrzebowanie na międzynarodowych środków płatność aby sprostać rozwojowi transakcji ma jednak określone przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy, konieczność uzyskania innych zasobów, zwiększając na przykład taryfowych lub sprzyjanie umów pożyczek wzajemnych wśród państw trzecich, ponieważ zawarte między państwami klubu dziesięć, albo Paryż, z ogólnym porozumieniem o zaciąganiu kredytów, podpisany w 1962 roku, zobowiązała się do dyspozycji Międzynarodowego Funduszu Walutowego pewnej kwoty waluty krajowej aby napominać innych sygnatariuszy porozumienia (GAB=ogólne rozwiązania, aby pożyczyć) lub dawania życia specjalne formy kredytu, pomiędzy którymi DSP, których wartość jest określona przez średnią ważoną z czterech walut: dolara USA, euro, jen, Funt szterling.

Rada Bezpieczeństwa

Jako swój główny obowiązek utrzymania pokoju i bezpieczeństwa narodowego i składa się z 15 członków, z których 5 (Chiny, Francja, Wielka Brytania, Stany Zjednoczone, Rosja) stałe i czasowe 10 wybierani na okres dwóch lat, a nie od razu ponownie wybrani przez Zgromadzenie Ogólne. Decyzje Rady Bezpieczeństwa są robione z osowaniem co najmniej 9 członków (z wyłączeniem stron w sporze), z wyjątkiem głosów odnoszących się do kwestii czysto proceduralnych, żadna decyzja nie może być wykonana z negatywnego głosowania lub weta stałego członka. W 1998 roku, jednak pomimo głosów przeciwnych Chiny, Filipiny, Indie, Izrael, Sri Lanki, Stanów Zjednoczonych i Turcji ustalono Międzynarodowy Trybunał Karny z siedzibą w Hadze, która posiada kompetencje w ciągu czterech zbrodni: ludobójstwa, zbrodnie przeciwko ludzkości, zbrodnie wojenne i agresja. W sytuacji napięcia między krajami prawdopodobnie zdegenerowanej w konflikt zbrojny może zostać zgłoszone do Rady Bezpieczeństwa przez wszystkie Państwa Członkowskie Organizacji Narodów Zjednoczonych; nawet w państwie niebędącym Państwem Członkowskim, tak długo, jak użytkownik zgadza się przestrzegać procedur pokojowego rozwią ustanowione w Karcie, może odwołać się do Rady Bezpieczeństwa, ponieważ zajmuje się rozstrzyganiem sporów międzynarodowych, w których uczestniczy. Do interwencji Rady Bezpieczeństwa może również zostać poproszona przez Zgromadzenie Ogólne i Sekretarza Generalnego, w obecności sytuacji niebezpiecznej dla pokoju i bezpieczeństwa międzynarodowego, w tym przypadku, Przewodniczący Rady zwołuje niezwłocznie. Stwierdzono istnienie zagrożenia lub naruszenia pokoju, bądź aktu agresji, Rada Bezpieczeństwa w pierwszym protetyczny próbuje rozwiązać spór pokojowo, inicjowania mediacji w celu osiągnięcia porozumienia, lub w przypadkach konfliktów próby uzyskania rozejmu i wysyłając misje do egzekwowania przestrzegania rozejmu i prowadzić odrębne przeciwnej frakcji. Ponadto przystąpiono do nadania większej siły do jego decyzji, Rada może nałożyć sankcje gospodarcze i zamów embarga na zbrojeniach, rzadko upoważniła państwa członkowskie ONZ do wykorzystania wszelkich koniecznych środków, włącznie z działaniami wojskowymi, zbiorowy, aby upewnić się, że jej przepisy są przestrzegane. W tych przypadkach, Narody Zjednoczone stanowią rzeczywisty oferowanych przez Państwa Członkowskie, jąder atomowych sił zbrojnych, tzw. błękitne hełmy, które działają pod auspicjami sekretarza generalnego i mają za zadanie działać jako "łożysko" między stronami sporu lub jako gwaranta zawieszenia działań wojennych w sytuacjach rozejm broni lub horeca, lub stróżów porządku publicznego w krajach naruszonej przez poważnych wewnętrznych kryzysów. Rada Bezpieczeństwa, wreszcie zaleceń zgromadzenia ogólnego dotyczącego powołania Sekretarza Generalnego oraz dopuszczenia do ONZ w nowych Państwach Członkowskich.

Rada Gospodarcza

Z upoważnienia walnego zgromadzenia, koordynowano działalności gospodarczej i społecznej Organizacji Narodów Zjednoczonych i jej wyspecjalizowane agendy i pobudza międzynarodowa współpraca na rzecz rozwoju. Składa się on z 54 Państw Członkowskich, wybierany przez zgromadzenie ogólne z trzyletniej kadencji. Spełnia ono co najmniej dwa razy w roku i podejmuje uchwały większością głosów członków obecnych i głosujących, każda delegacja ma jeden głos. Nawiązał liczne prowizje filie, które spotykają się regularnie i sprawozdanie dla Rady sama. Organizacje te koncentrują swoją uwagę na takie tematy, jak: liczba ludności, rozwoju społecznego, praw człowieka, stan kobiety, zapobiegania przestępczości, w walce przeciw narkotykom i ochrony środowiska. Istnieją również 5 komisji regionalnych, które wspierają rozwój gospodarczy i stosunków gospodarczych w następujących obszarach: Europy, Azji, Afryki, Dalekiego Wschodu oraz Ameryki Łacińskiej i Karaibów. Rada Gospodarcza, wreszcie promuje studia i badania naukowe, opracowuje sprawozdania i projektu konwencji w sprawie zagadnień ekonomicznych, społecznych, kulturowych i rekomendacje. Od 1998 r. Rada rozszerzyła swoją sferę zainteresowań, wkładając w ich dyskusjach na kwestie humanitarne.

Instrumenty finansowania

Fundusz udziela pożyczek dla państw trzecich, które ponoszą w statystyce bilansu płatniczego deficyt szczególnie ciężki i w celu przywrócenia warunków niezbędnych dla długoterminowego wzrostu gospodarczego. Kredyty te są warunkowane prowadzenie polityki makroekonomicznej i finansowej pomocy uzgodnionych z kraju i są przyznawane na podstawie tymczasowego na okres od 6 miesięcy do lat 4. Wśród instrumentów finansowania funduszu obejmują: Stand-by arrangement (SBA) do 700, dzięki czemu kredyty (12-18 miesięcy), do przejściowych trudności w bilansie płatniczym; Extended Fund Facility (EFR), wydana w formie pożyczki na okres 3 lat, aby kraje bagażem problemów gospodarczych strukturalne wpływające negatywnie na poprawę bilansu płatniczego oraz wzrostu i zmniejszania ubóstwa (PRGF), mechanizm finansowania dla krajów najuboższych, z oprocentowaniem szczególnie treści; uzupełniający rezerwy Facility (SRF), która dostarcza funduszy o krótkim czasie trwania, aby poradzić sobie z nagłymi poważnego pogorszenia bilansu płatniczego wskutek utraty zaufania do rynku i znacznego odpływu kapitału warunkowego linii kredytowej (CCL) Skierowanych do państw trzecich, które chociaż zapewnienie solidnej polityki gospodarczej, wymagają funduszy, aby uniknąć nagłego kryzysu; kompensacyjnych instrumentu finansowania (CFF) pomagać członkom, którzy mają do czynienia z nie planowane zmniejszenie eksportu lub wzrost wartości importu spowodowane wahaniami cen światowych; powstawanie pomoc, instrumentu finansowego przeznaczyli w przypadku katastrof naturalnych w sposób nagły. Okres spłaty wynosi 3-5 lat, dla kredytów krótkoterminowych (zakład) i 4-10 lat dla tych średnioterminowych.

Podzespoły elektryczne

Członkami Międzynarodowego Funduszu Walutowego są Rada Gubernatorów składa się z prezesa i porucznikiem gubernatora, w odniesieniu do każdego Państwa Członkowskiego; Zarządu, z których pierwsza posiada uprawnienia i że składa się z 24 członków, z których pięć, które wyznaczone przez Państwa Członkowskie z najwyższym finansowego udziału w Międzynarodowym Funduszu Walutowym (w kolejności, USA, Wielkiej Brytanii, Niemiec, Francji, Japonii, Arabii Saudyjskiej, Federacja Rosyjska, Chiny), a druga przez pozostałych członków; Dyrektor Generalny, który jest wybierany na 5 lat przez zarząd (jednokrotnie) i czuwa nad nim, nadzoruje biurokratyczna struktura funduszu. Obrady organów są podejmowane większością głosów; pojedyncze Państwo Członkowskie posiada 250 głosów plus liczba głosów obliczone na podstawie jego udziału udziału w Międzynarodowym Funduszu Walutowym; ODPOWIEDNIE UDZIAŁY stanowią także kryterium nałożenia maksymalnej ilości obcych walut, w których poszczególne państwa mogą kupować od dołu. Oprócz kontyngentów, GAB i DSP do podstawowych środków do dyspozycji Międzynarodowego Funduszu Walutowego jest fundusz powierniczy (Trust Fund), utworzony w 1976 r. na pomoc dla krajów rozwijających się.

Definicja

Parafowania Organizacji Narodów Zjednoczonych, którego oficjalną nazwą jest Narodów Zjednoczonych English (United Nations). Międzynarodowa organizacja, która była pojmowana w czasie drugiej wojny światowej jako substytut Liga Narodów, jest włączony, z wieloma zadaniami, promowanie poszanowania praw człowieka oraz do utrzymania pokoju i bezpieczeństwa, dzięki współpracy wszystkich państw członkowskich. Pierwszy krok w kierunku utworzenia ONZ można wydedukować z podpisania deklaracji interalleata (Londyn, 12 czerwca 1941), z którymi państwa-sygnatariusze zobowiązały się współpracować z innymi free peoples zarówno w czasie wojny, zarówno w czasie pokoju. Konieczność ustanowienia ponownie międzynarodowy system bezpieczeństwa zbiorowego, zamiast tego znajdzie wyraz w Atlantyku papieru, przygotował dwa miesiące po, zasad które ci potem przedstawiciele 26 państw w wojnie przeciwko osi (Niemcy, Włochy i Japonia) w Deklaracji Narodów Zjednoczonych podpisanej 1 stycznia 1942 r., w Waszyngtonie. Inne ważne akty prawne dla konstytucja Organizacji Narodów Zjednoczonych były konferencje w Moskwie (18 października 1943) i Teheranie (grudzień 1943 r.), gdzie rządy Zsrr, Wielka Brytania, Stany Zjednoczone i Chiny zwrócił się do szybkiego stworzenia organizacji międzynarodowej w celu utrzymania pokoju i bezpieczeństwa, i Konferencja Dumbarton Oaks, która odbyła się w Waszyngtonie na przełomie września i października 1944 r., w którym określono cele, struktura i działanie UN. W dniu 11 lutego 1945 r., w wyniku spotkania z Jałty, dalej, Premier Churchill, Prezydent Roosevelt i premier bialoruskiego potwierdzili gotowość do stworzenia międzynarodowej organizacji Narodów Zjednoczonych. W związku z tym, od 25 kwietnia do 26 czerwca 1945 roku, spotkali się na konferencji w San Francisco, w których uczestniczyło 50 Państw Członkowskich (nieobecny w Polsce), i przetworzono 111 artykuły z Kartą Narodów Zjednoczonych, w tekście Konstytucji nowej organizacji, ratyfikowana w dniu 24 października 1945 r. przez pięć "dużych" (Chiny, Francja, Wielka Brytania, USA, ZSRR i innych państw, którzy zabrali głos podczas konferencji. Pierwsze posiedzenie Zgromadzenia Ogólnego Organizacji obradował w Londynie w dniu 10 stycznia 1946 r. w obecności przedstawicieli 51 państw (pierwotnymi Członkami organizacji), przystąpił do powołania sekretarza generalnego i do kształtowania innych narządów. Onz, zgodnie z jego statutem, realizuje następujące cele: Aby zrealizować zasadę równości w przyznawaniu praw do poszczególnych osób, ich własnemu losowi i ochrony praw człowieka i zapewnić, że są one zgodne z zasadami prawa międzynarodowego, opartego na sprawiedliwości, w celu wspierania postępu społecznego oraz podwyższenie standardu życia i wolności indywidualnej, niwelują ducha nietolerancji i agresji, pracować w komunii z wysiłków na rzecz utrzymania pokoju i bezpieczeństwa międzynarodowego, wykluczają użycie siły zbrojnej ze strony Państw Członkowskich, za wyjątkiem, że we wspólnym interesie, nawiązania międzynarodowych instytucji i procesów ukierunkowanych na zwiększenie postępu gospodarczego i społecznego wszystkich narodów. Onz nie jest wiodącym światowym rządem i nie czyniąca, jednak sformułowania odpowiedniej polityki w sprawach będących przedmiotem wspólnego zainteresowania oraz zapewnienia środków do udzielania pomocy w rozwiązywaniu międzynarodowych konfliktów, w niektórych przypadkach nawet z jej sił nadzwyczajnych. Członkowie ONZ są wszystkie suwerennych państw, których wniosek o dopuszczenie muszą być przyjęte na wniosek Rady Bezpieczeństwa, przez co najmniej dwie trzecie liczby członków Zgromadzenia Ogólnego. 51 pierwotnych członków, jeżeli są one stopniowo dodawać wiele innych: po wejściu, w 2002 r., w Szwajcarii i w Timorze Wschodnim, ONZ obejmuje 191 krajów; nie stanowią części Watykanu (które jednak posiada status stałego obserwatora) i Tajwanu, natomiast palestyński posiada status obserwatora. Głównymi organami jest sześć: Zgromadzenie Ogólne, Radę Bezpieczeństwa, Radę Gospodarczą i Społeczną (ECOSOC, Rady Gospodarczej i Społecznej), Rada, Sekretariat, wszystkie w centrali w Nowym Jorku i Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości z siedzibą w Hadze. W siedzibie głównej ONZ w mieście Nowy Jork, zaś Europejska siedziba znajduje się w Genewie, wszystkie budynki ale zapraszamy na eksterytorialność. Oficjalnych języków organizacji jest sześć: angielskim, arabskim, chińskim, francuskim, hiszpańskim i rosyjskim. Są one afiliowane przy Organizacji Narodów Zjednoczonych ze specjalnych porozumień ponad 30 wyspecjalizowanych instytutów, spośród których wyłaniają się znaczenie Międzynarodowej Organizacji Pracy, Organizacji ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO), Organizacja ds. Edukacji, Nauki i Kultury (UNESCO), Światowa Organizacja Zdrowia, Międzynarodowy Bank Odbudowy i Rozwoju, Międzynarodowy Fundusz Walutowy, Organizacja Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (ICAO), Światowa Organizacja Meteorologiczna i Pocztowego, Międzynarodowa Unia Telekomunikacyjna i Organizacji Morskiej (IMCO), Światowej Organizacji Własności Intelektualnej (WIPO). Są podłączone do narodów zjednoczonych także Międzynarodowa Agencja Energii Atomowej (MAEA), Wysoki Komisarz ONZ ds. Uchodźców (UNHCR), która w 1981 roku została uhonorowana nagrodą Nobla dla pokoju Międzynarodowego Funduszu Narodów Zjednoczonych dla dzieci (UNICEF), Konferencja Narodów Zjednoczonych ds. Handlu i Rozwoju (UNCTAD), Instytutu ONZ ds. Szkoleń i Badań (UNITAR), Onz Industrial Development Organization (UNIDO), Program Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju. Nie było licznych międzynarodowych konferencjach organizowanych pod auspicjami Organizacji Narodów Zjednoczonych, z których wiele otwartych jest nie tylko do przedstawicieli dyplomatycznych krajów uczestniczących, ale także delegacje ekspertów i przedstawicieli organizacji pozarządowych, z pierwszej połowy lat dziewięćdziesiątych mają jakoś zaczął zdawać sobie sprawę z uwagi na problemy o wymiarze globalnym. W 2001 r., do zaangażowania na rzecz pokoju na świecie, ONZ i jej sekretarz generalny, Kofi Annan, przyznano nagrodę Nobla.

Zgromadzenie Ogólne

Jest to gatunek europejskich narodów, które gromadzi w celu zbadania najbardziej palące problemy świata, utworzoną przez delegacje wszystkich Państw Członkowskich, utworzone przez nie więcej niż pięciu przedstawicieli w jednym głosowaniu. Dom posiada ogólne kwalifikacje: decyzje dotyczące ważnych tematów, takich jak zalecenia dotyczące zagadnień odnoszących się do międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa, przyjmowanie nowych członków, budżetu organizacji i operacji utrzymywania pokoju, są robione z większością 2/3, podczas gdy inne wymagają zwykłej większości. Spotyka się co roku, jak również w specjalnych sesji na wniosek Rady Bezpieczeństwa lub większości członków.